Medya 27 Fikir Platformu'nun şehre değer katma misyonunda buluştuğumuz, Gaziantepli yazarımız Fulya Mısırlıgil, en son kendi bloğunda yazdığı, yönetimde liyakat ve hiyerarşi konusuna dair kentin gelişimindeki noktalara önemli vurgular yaptığı yazısıyla büyük dikkat çekmeye devam ediyor. ‘Acıtarak seveceğim seni Gaziantep’ yazısında, “Sen mi yönetemiyorsun yoksa yönetilen mi yetersiz gerçekten?” sorusunu yönelten Mısırlıgil, öneri ve beklentilerini de tek tek sıraladı.

KENTİN DEĞERLERİ KAYBEDİLİYOR...

Yazısının bir bölümünde, ‘’Çalışan ve üreten, iş odaklı ve etik bilen insanların suistimal edilerek kaybedilmesidir en büyük zarar. Niteliksizleşmenin, bir işi on kişinin yapamamasının, yapsa bile kaliteli, doğru ve zamanında yapamamasının trajedisidir Gaziantep’e kaybettiren.’’ diyen Mısırlıgil, Yöneticilik becerilerinin eksikliğinden ötürü, kalifiye iş gücünü kaybeden çok yönetici olduğuna, bu yöneticilere kendi eksikliklerini tamamlamaları gerektiğini söyleyebilenlerin ve bu azınlığı dinleyebilme iradesini gösterebilen yöneticilerin azlığına dikkat çekti.

A SINIFI İŞ GÜCÜNÜ C SINIFI İŞ GÜCÜNE DENETLETME...

Bir yöneticinin hatasının hiyerarşik denetim mekanizmasındaki zaafları olduğunun altını çizen Mısırlıgil, yazısında bu konuyu da şöyle tanımlıyor; ‘’ Bir yönetici en büyük hatayı A sınıf insanları, C sınıftakilere denetletmeye çalışarak yapmaktadır. C sınıfındaki denetleyicinin bireysel tatminine kurban giden sayısız A sınıfı iş gücü, en büyük kayıptır bir yönetici ve kurumu için. Sistemi, ilkeler ve kurallar üzerine değil, kişiler üzerine kuran yöneticilerin istisnasız hepsinin düştüğü durum, personeli denetlemesi, bilgi casusluğu yapması, kötü polis oynamasını istediği maşalar tarafından kandırılması ve suistimal edilmesidir. Şehrin tüm yöneticilerinin, bir liderin en önemli özelliklerinden birinin, “Ekibin aklı bireyin aklından üstündür.” ilkesi ile, kontrol takıntısı ve her şeyi en iyi ben bilirim, kimselere de güvenemem algısıyla tek bir aklın diktaladığı, eşitlik ve haklar konusunda adaletin sağlanamadığı kaotik ortamların merkezi olan, kurumsallaşamamış şirket patronlarının aksine işin ehli, liyakat sahibi, sadece yetenek ve donanımına göre istihdam edilen bir ekiple değer katabilmenin mümkün olduğunu çok iyi bilmesi gerekir.’’ ÇÖZÜMLERİ DE SIRALADI Mısırlıgil, yazısında profesyonel yönetim anlayışına dair çözüm önerilerini de şöyle sıralıyor; ’’ Görevi ve yetkisi gereği, temsil ettiği konuma istinaden, kendini sürekli geliştirmesi, güncellemesi, eleştiriye açık olması, değişim ve gelişim yetilerini belirli aralıklarla profesyonel bir biçimde test etmesi ve sadece çalışanların değil, bizzat kendisi ve tüm yönetim kadrolarının da performans değerlendirmelerinin en tarafsız şekilde yapılacağı durum tespit çalışmalarıyla düzenli aralıklarla denetlemesi gerekir. Farklı bakış açılarıyla yetenek yönetimi yapabilmektir bir topluma en büyük zenginliği katan şey. Gelişim ve değişim ancak bu çeşitliliği doğru şekillerde ve olması gerektiği kadar sentezleyebilmekle mümkündür. Bilmesi gerekenler de bilir bunu zaten. Bilmiyor ise yetki ve makamı gereğince öğrenmesi, öğrenmiyor ise yapılan tüm yetersiz iş ve kötü sonuçların sorumluluğunu günah keçilerine yıkmadan bizzat kendisinin alması gerekir. Sonuçta o günah keçilerini de istihdam eden yine bizzat kendisidir. Ve hiçbir lider ekibini kurban etmez, etmemelidir.’’

BEKLENTİLERİNİ DE ANLATTI

Yazısında tüm değindiği noktaların ortak paydasında beklentilerini de sıralayan Mısırlıgil, önemli noktaların şu şekilde vurguladı. ‘’ Ve ben artık şehrim için trajik bir döngü değil, kalifiye iş gücünü kazanan, bilim ve teknolojiden yeterince faydalanan, yüksek kira ve ev fiyatları ile insanları mağdur etmeyen, evrensel nitelikleri ön plana çıkaran, gençleri anlayan, kişisel gelişimlerini destekleyecek seçimlere fırsat veren projeler üreten, kültür, sanat, turizm, tiyatro ve sosyal medya yönetiminde ulusal platformalarda yer alabilecek yeteneklere yer veren, sanayicilik anlayışının sadece para kazanıp, makina almanın ötesinde olduğunun farkında olan ve insana yatırım yapan, sosyal ve kültürel hayat felsefesini nitelikli adımlarla güçlendirecek eylemlerde bulunan, maddiyatın ve unvanların değil, emeğin ve azmin, niteliğin ve yeteneğin değer gördüğü, eğitim konusundaki başarısızlığımızın temelinde yatan sorun tespitine ve çözümüne yönelen, hakkaniyetli istihdam politikalarıyla, ülkeye mal olabilen değerleriyle, arge ve inovasyon, yetenek ve nitelik odaklı tutumuyla, kurumsal şirketleriyle, bir kaç dil bilen, yetki ve değer veren liderleriyle, fırsat eşitliğinin sağlandığı özgün girişimcileriyle, küçük işletme sahibinin de büyük işletme sahibinin de eşit şekillerde desteklendiği ticari politikalarıyla, tarafsız ve şeffaf belediyecilik anlayışı ile halkın önceliklerini merkez alan, rant sistemine prim vermeyen ve tamamıyla gerçekleri yazan, soru sorabilen, sorgulayan ve varlığı bağımlı hale getirilmeyen bir basını olan, olması için de teşvik edilen bir şehir istiyorum.’’